Het is een gure winteravond op Lekkinello. Het windje maakt het extra koud en dat is een koude douche op de Spaanse furie, welke nog steeds heerst binnen de harten van de deelnemers aan het trainingskamp in Marbella, Spanje. We treffen Dennis van der Steen uiteraard langs de lijn, in het gezelschap van Jan Werner en Coen van Zante. Vanaf het moment van aankomst heet ik de heren welkom terug op Nederlandse bodem en het gaat alleen nog maar over de belevenissen in Spanje. Maar we komen eigenlijk de balans opmaken voor een zogenaamde MidWinterSpecial, ofwel: waar staan we halverwege het seizoen 2011-2012, tijdens ons debuut in de eerste klasse. Olaf van ’t Veen tekent deze avond voor de verzorging van een rustige uitlooptraining na de vermoeienissen tijdens het trainingskamp. Dennis geeft aan vroeg naar bed te willen, anders gezegd: we gaan beginnen (en naar binnen).
Even later zitten we boven in commissiekamer tegenover elkaar, bakkie koffie erbij en we kunnen van wal steken.
Ik heb vele voornemens, maar merk ook direct dat Dennis het fantastisch geslaagde trainingskamp met ons wil delen. Laat maar horen dus! Vrijdag vertrokken, maandag weer terug, wat doe je dan allemaal in zo’n kort tijdsbestek? Wat is je doelstelling en heb je deze doelstelling bereikt? De trainer gaat er nog eens voor zitten, neemt een slok koffie en steekt van wal: vrijdag eerst de reis, via Charlerloi, naar Malaga en vandaar naar het hotel. Op zaterdag gespeeld tegen Lokeren en in de avond naar Malaga tegen Atletico Madrid. Zondag een strandwandeling en een flink stuk teambuilding in de middag, waarna de mannen vrijaf kregen. Op maandag dan nog een extra wedstrijd tegen Telstar en daarna weer terug naar Everdingen. Heel veel in een hele korte tijd dus, maar te gek om vier dagen met elkaar op te trekken. Niet alleen teambuilding, maar ook nog eens twee wedstrijden in vier dagen, op complexen om je vingers bij af te likken, tegen topploegen en met een verzorging waar niets op viel af te dingen. Dan kun je alleen maar spreken over een geslaagd trainingskamp. We hebben ons bovendien uitstekend geprofileerd in Marbella en de naam Everstein neergezet, zo vervolgt Dennis. Zelfs van de organisatie kregen we, bij vertrek, de complimenten met deze “vriendenploeg”. Natuurlijk is zo’n reis leuk, maar er moet ook discipline zijn en, waar nodig, moet je dan ook ingrijpen. Gelukkig niet vaak nodig geweest, maar ook de gemaakte afspraken dienden te worden nagekomen. Te laat aan het ontbijt houdt dan ook automatisch een represaille (lees: extra training) in.
De wedstrijden tegen Lokeren en Telstar zijn prima verlopen. Ook van deze tegenstanders niets dan lof over onze ploeg. Zowel tegen de Belgen als tegen Telstar is er prima gespeeld. Je ziet dat de ploeg langzaam progressie maakt. Vooral aan het eind van de wedstrijd krijg je dan een aantal goals tegen, maar over het geheel kunnen we zeker tevreden zijn. Het vormt dan ook een ideale voorbereiding op het zware deel wat nog gaat komen. Even die extra saamhorigheid, samen praten over het collectief en het individu, daar maak je voor de komende tijd de winst. Je ziet en hoort spelers groeien, soms snel, soms wat langzamer, maar het proces groeit wel!
Jammer dat de wedstrijd Malaga tegen Atletico Madrid niet om aan te zien was, maar de ambiance vergoedde veel. Het spandoek en het gejuich voor Ruud van Nistelrooy zorgde dan ook voor een vrolijk zwaaiende Brabander in Spaanse dienst naar onze jongens.
Even komen drie bestuursleden om de hoek van de deur kijken. Ook zij wensen Dennis welkom terug in Everdingen. Of ze het naar de zin gehad hadden? Ook zij werden door Dennis (gelukkig in verkorte tekst) op de hoogte gebracht van de afgelopen dagen. Lachende gezichten alom, het bestuur vertrekt weer en we schakelen naar een ander onderwerp. Tenminste, o ja, voor volgend jaar mag het gehele vliegtuig wel roodwit zijn! Waarvan akte!
Hoe kijkt onze trainer terug op de eerste helft van het seizoen, is hij tevreden over het resultaat tot nu toe en hoe luidt zijn visie op de achterliggende periode? Enthousiast en overdacht laat Dennis het laatste half jaar passeren: de voorbereiding was zwaar, maar over de resultaten van de eerste seizoenshelft kan ik tevreden zijn. We hebben zestien punten en daar zijn we blij mee. Belangrijk is ook dat de groep nog steeds groeit. Er worden stappen gemaakt, zowel als groep, als ook individueel. Iedereen gaat nu “meepraten” en iedereen kan deelnemen aan een discussie. Dat was voorheen niet. Daar merk je ook dat er meer en meer vertrouwen ontstaat binnen de ploeg. De elementaire zaken zijn voor iedereen duidelijk: we weten wat we willen, we weten hoe te spelen bij balbezit en zonder balbezit, daar zit geen ruis meer op de lijn, het gaat dus verder in details. Ook spelers ervaren dat er steeds meer resultaten mogelijk zijn. Het is niet meer van fanatiek bezig zijn met voetbal, nee, de mannen willen winnen en er is een grote drive naar meer, echt iets willen bereiken. Dat siert de groep, maar zorgt er direct ook voor dat we niet “op een wolk moeten blijven leven”. Het seizoen is nog lang en het wordt nog zwaar, maar de vooruitzichten zijn niet slecht. Handhaving zou uiteraard in dit geval de grootste overwinning zijn, eigenlijk gelijk aan een kampioenschap.
De uitwedstrijd bij Sliedrecht is door Dennis als meest slechte teamprestatie ervaren van de eerste speelronde. Daar verzaakten spelers, was de instelling niet in het belang van de ploeg en lieten we ons, terwijl we eigenlijk best in een goede periode zaten, wegzetten door Sliedrecht. Daar heb ik veel over nagedacht, immers: een slechte prestatie is ook collectief, dus ook hier heb ik mijn aandeel in. Dat houdt me dan wel bezig.
Stedoco uit was natuurlijk het hoogtepunt van de periode voor de winterstop. De momenten van scoren, de schoonheid van de doelpunten en het vroege storen van de opbouw van de thuisclub tonen aan dat het niveau toen hoog was. Kijk maar eens in vergelijk met de kwaliteiten van Stedoco en waar ze nu staan. Dat is gewoon een goeie ploeg en we wonnen daar verdiend.
In elk geval kunnen we tegen elke tegenstander tot nu toe een wedstrijd maken. En dan kun je met een score van zestien punten niet ontevreden zijn.
En dan de vervelende mededeling voor voetbal”dier” Dennis van der Steen bij uitstek: volgens de reglementen van de KNVB mag je als trainer niet meer voetballen! Persoonlijk heeft het de sympathieke “voetballer” diep geraakt, zeker de wijze waarop verdient voor hem geen schoonheidsprijs. Maar het tekent de persoon Dennis van der Steen om ook deze tegenvaller positief te gebruiken richting de groep. Vanaf het eerste moment heb ik vooruitgekeken, terugzien heeft geen zin. Het heeft bovendien negatieve energie en dat kunnen we zeker niet gebruiken. De groep moest zich er snel overheen zetten en één ding was voor mij zeker: “we moeten hier als groep sterker uitkomen”! Samen zijn we hier aardig in geslaagd.
Onlangs heb je wel een nieuw contract getekend voor nog een jaartje Everstein. Dan moet je het goed naar je zin hebben, toch? Ook hier is de trainer duidelijk: ik ben er heel tevreden mee en ik heb het gewoon geweldig naar mijn zin! De accommodatie blijft nu eenmaal wat achter, maar het bestuur werkt er hard aan. Dat je bij een gemeente niet altijd direct verhoord wordt, dat is ook duidelijk. Maar ik voel me prettig en wat voor mij het belangrijkste is: “ik kan hier werken zoals ik dit graag zie!”. Bovendien is Everstein een super vereniging. Vrijwilligers lopen zich uit de naad, we gaan nieuw bouwen en iedereen draagt zijn steentje bij. Ook de uitdaging is wel degelijk aanwezig: handhaven in deze klasse houdt in dat de lat voor volgend seizoen weer iets hoger gelegd kan worden. Dan hebben we echt iets afgedwongen: we blijven dan eerste klasser. Dan staat Everstein op de kaart. Wat is dan mooier om dat verder uit te werken.
Voorwaarde voor een verder verblijf is wel dat je toegelaten wordt tot de cursus TC 1, anders hebben we alsnog een probleem toch? Wat dit betreft is Dennis uitermate optimistisch. Natuurlijk moet de KNVB je eerst toelaten, maar de vooruitzichten zijn positief. De naam van Dennis staat op de lijst om dispensatie te krijgen en ook de voorwaarden zouden in zijn voordeel kunnen zijn: eigen carrieren, prestaties, cijfers TC 2 enzovoorts zien er goed uit, maar de bond zal beslissen. Handhaving in de eerste klasse zou natuurlijk wel een extra handje helpen.
En dan nog de hamvraag: wat kunnen we voor de tweede seizoenshelft verwachten, wat staat ons te wachten van de ploeg en van Dennis van der Steen?
Op het personele vlak zijn er nu toch wel wat kleine probleempjes ontstaan: Vincent Johnson is definitief naar India vertrokken voor studie, Dennis Heijkamp werk, uiteraard zeer verantwoord, aan een langzaam herstel en Dennis zelf mag niet meer mee voetballen. Voeg daarbij de eerste wedstrijd schorsing van Ronald Meering en dan zal duidelijk zijn dat zo’n 20-25% van de groep wordt gereduceerd. Dat zal niet gemakkelijk zijn. Maar er zijn wel even drie spelers, die de positie van Vincent Johnson in kunnen nemen en dat is weer voordelig. Zaak is wel om het aantal schorsingen zoveel mogelijk te beperken, maar gezien het kaartenverloop in de eerste seizoenshelft is ook hier een positief gevoel van toepassing. De schorsing van Ronald Meering wordt pas de eerste naar aanleiding van meerdere keren geel. De inzet van Dennis en die van alle anderen hebben maar één doel: handhaven in de eerste klasse. Thuis de punten halen en uit sprokkelen en aan het eind hopen dat dit voldoet. Er komen direct cruciale wedstrijden aan: de Zwerver uit met daarna Roda Boys en Heinenoord thuis, gevolgd door misschien wel de sleutelwedstrijd van het seizoen: GPC Vlissingen uit. Wat zou het daarom mooi zijn om voor deze match al de nodige punten bij te schrijven. Dat zou echt een slok op een borrel schelen. Dit mooie voorschot uitsluiten doet Dennis zeker niet. Alles is mogelijk en we hebben vertrouwen in een goede afloop.
“Handhaven staat voorop en dat zullen we, als totale vereniging, moeten vieren, net als het kampioenschap van vorig jaar”! Want handhaving houdt voor het volgende seizoen automatisch in: “nu ben je volwaardig eerste klasser”.
De klok wijst inmiddels bijna half elf en Dennis kan eindelijk gaan bijslapen van de vermoeiende trip. We geven elkaar nog een keer de hand en ik dank Everstein’s trainer hartelijk voor het gesprek. Het was wederom duidelijk: onze technisch eindverantwoordelijke is er alles aan gelegen om zijn mannen in veilige haven te brengen! En wij? Wij kunnen hem en de mannen alleen maar steunen bij alle wedstrijden. In het Kontakt tekende de verslaggever op: Everstein: op weg naar volwassenheid! Bij handhaving in de eerste klasse is deze doelstelling in elk geval bereikt
